Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Nauka

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Zasady przypisów

  1. Cytujemy (przytaczamy dosłownie) fragment tekstu z książki: R. Kowalski pisze: „Jest III wiek naszej ery. Imperium Rzymskie jest pogrążone w chaosie".
  2. Cytujemy (przytaczamy dosłownie) fragment tekstu z czasopisma naukowego: R. Kowalski spostrzega: „Rzymska armia polowa składa się w coraz większej części z najemników".
  3. Cytujemy (przytaczamy dosłownie) fragment tekstu z wydawnictwa zbiorowego: R. Kowalski twierdzi m. in., że „rzymska ludność i zromanizowani mieszkańcy jednej z prowincji postanawiają wypowiedzieć posłuszeństwo Rzymowi".
  4. Cytujemy (przytaczamy dosłownie) fragment tekstu z internetu: Interesujące informacje na ten temat znajdujemy w Internecie, gdzie na szanowanej witrynie historycznej można przeczytać m. in., że: „Na czele rebelii staje Ambrosius Aurelianus, najbardziej prawdopodobny pierwowzór króla Artura".
  5. Cytujemy (przytaczamy dosłownie) fragment tekstu z książki przetłumaczonej na język polski: Interesujące są szczegóły przytaczane przez Johna Reide'a, który zauważa: „Brytania, obóz legionowy w Eburacum (dziś York) zgromadził żołnierzy XX legionu Valeria Victrix".
  6. Cytujemy z tego samego dzieła (i strony), które było opisane w poprzednim przypisie: Warto podkreślić, że „Rzymska armia polowa składa się w połowie z najemników".
  7. Omawiamy cytat — fragment tekstu z książki: R. Kowalski twierdzi, że w III wieku naszej ery Imperium Rzymskie było całkowicie pogrążone w chaosie.
  8. Omawiamy cytat — fragment tekstu z tej samej książki co w poprzednim przypisie: Zresztą historycy nie mają wątpliwości, że władza centralna w tym okresie imperium traciła siłę niemal z dnia na dzień.
  9. Omawiamy cytat — fragment tekstu już cytowanego, ale nie w poprzednim przypisie: Opisywane przeze mnie czynniki przyczyniły się do wypowiedzenia przez Brytanię posłuszeństwa Rzymowi.
  10. Omawiamy cytat — odwołujemy się do całości książki: R. Kowalski dowodzi w wielu miejscach swojej książki, że Ambrosius Aurelianus miał bardzo silne ambicje przywódcze.