Skip to main content

Web Content Display Web Content Display

conferences

Web Content Display Web Content Display

50 lat Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych – praktyka i aktualne wyzwania

Honorowy patronat:

Minister Spraw Zagranicznych RP – Radosław Sikorski

W roku 1963 w efekcie prac Komisji Prawa Międzynarodowego i zwołanej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ konferencji kodyfikacyjnej w Wiedniu udało się przyjąć wielostronną umowę międzynarodową odnoszącą się do stosunków konsularnych. W świetle pierwotnych założeń naukowców inicjujących kodyfikację miała stanowić ona traktat kompleksowo rozwiązujący wszelkie problemy związane z międzynarodowym obrotem konsularnym, od powoływania konsulów poprzez immunitety urzędów po funkcje konsulów. Niestety okazało się, że skomplikowanie materii, konflikt jurysdykcji i właściwości prawa państwa przyjmującego oraz prawa państwa wysyłającego, przy jednoczesnym obowiązywaniu standardów prawnomiędzynarodowych, nie pozwalają na wielostronne uregulowanie całości materii w jedynym traktacie. Istotne pozostały więc dwustronne konwencje konsularne. Szereg kwestii związanych z obrotem konsularnym regulowanych jest również na poziomie dwustronnych umów o pomocy prawnej, duże znaczenie odgrywa także prawo krajowe. Wszystko to sprawia, że dziedzina prawa konsularnego jest wyjątkowo bogata w źródła i „barwna" jako przedmiot badań naukowych.  

Konferencja była okazją do zaprezentowania najistotniejszych problemów prawnych z zakresu obrotu konsularnego. W ostatnich latach w przestrzeni zarówno prawa krajowego jak też europejskiego i międzynarodowego doszło do istotnych zmian w tej dziedzinie. Ograniczono istotnie zakres i interpretację immunitetów konsularnych w zakresie procedury karnej. Tzw. europejska opieka konsularna, choć w praktyce bardzo rzadko wykorzystywana, przysługuje jako prawo podmiotowe obywatelom Unii Europejskiej. W prawie międzynarodowym widoczna jest wzrastająca liberalizacja obrotu konsularnego, która przestawia aktywność konsulatów na zupełnie inne tory. Niespodziewanie odżywają również nieco bardziej konserwatywne rozwiązania – w 2011 r. weszła nieoczekiwanie w życie Europejska konwencja o funkcjach konsulów z 1967 r.

Prawo konsularne, wskutek aktywności konsularnej przenikającej różne aspekty życia, jest dziedziną, która pozostaje w zakresie zainteresowania specjalistów z różnych dziedzin prawa –  nie tylko prawa międzynarodowego publicznego lecz również prawa kolizyjnego, prawa administracyjnego, procedury karnej czy cywilnej. Do nich wszystkich, a także do historyków zajmujących się historią dyplomacji i obrotu konsularnego (tworzących również niemały w Polsce krąg specjalistów) adresowana jest niniejsza konferencja. Będzie ona także okazją do skonfrontowania poglądów doktryny z praktyką zarówno polskiego MSZ jak też konsulatów państw obcych akredytowanych na terytorium RP.

Program konferencji

 

Komitet organizacyjny:

dr hab. Paweł Czubik – Przewodniczący (pczubik@wp.pl)

dr Wojciech Burek (w.burek@uj.edu.pl)

dr Paweł Filipek (pawel.filipek@uj.edu.pl)